sobota, 11 sierpnia 2018

Cóż mogę dziś im powiedzieć? 

 Ja, wnuk i prawnuk tych, co byli przed nimi?...


Podobny obraz
     

Im, których męstwo, szaleństwo i bezgraniczną miłość do wolnej Polski podziwiałem jako dorastający chłopak i podziwiam nadal, jako dziadek młodych harcerzy?...
Słowa, ujęte może niezbyt sprawnie, niech będą hołdem dla tych, którzy wówczas oddali swoje młode życie i dla tych, którzy już odchodzą, nie wiedząc do końca , czy warto było...

Tomasz Petry

CO ROK O TEJ PORZE


Co rok o tej porze
widzę Was,
jakby to dzisiaj było:
w sierpniowym słońcu
przemykających postaci cienie
pod murem kamienic,
na barykady pośpiesznie
stawianej stos.
Skupione w napięciu myśli,
co lecą dalej,
gdzie czai się wróg,
rysują czoła młodzieńcze
bruzdą,
a ona
troskę zawiera
i ...”głupią miłość”
– jak mówił jeden z Was -
do „wielkich spraw”.

-Hej! Chłopcy, dziewczęta!
Bagnet na broń! – jak brzmi ta piosenka
wśród dymu pożarów
i trzasku wystrzałów,
i huku bomb…
I często świst
z piersi otwartej
łączy modlitwę i jęk,
a serce
wyskoczyć już chce,
by jeszcze
pożegnać się z matką,
co łzy już wylane
zebrała w stągwie żałobne,
stawiane
jak znaki ofiarne
dla przyszłych pokoleń.

Spod czapki zbyt wielkiej
czy hełmu -
dziecięcy, skupiony wzrok;
wpatruje się w przestrzeń zamkniętą
przez ogień, ruiny i krew ,
by skoczyć …i zdążyć…
z rozkazem
lub listem miłosnym
pisanym w pośpiechu
na gruzach,
co dymią i drżą,
nim noc go ogarnie
i kirem odgrodzi od zła.

Mnie wówczas nie było,
lecz znałem - syn późny –
opowieść
o chłopcach, dziewczętach
i małych żołnierzach,
zbyt wcześnie
do śmierci dojrzałych.

Was dzisiaj wspominam
z wdzięcznością za tamtą
sierpniową ofiarę,
niepomny na głosy, co zawsze
przeczyć próbują daremno,
Miłości stawiając rachunek.
Ja wiem,
co to Miłość bez granic,
gdy serce się kłóci z rozumem,
gdy trzeba na śmierć
iść po kolei
j a k  k a m i e n i e
p r z e z   B o g a  r z u c a n e
n a  s z a n i e c.

1-2 sierpnia 2011 r.

*

WIERSZ
Przeniosłam z blogu  Tomka - ŻYCIE I RÓŻA
Życie i róża: Cóż mogę  dziś im powiedzieć?    
czwartek, 2 sierpnia 2018


A to komentarz z mojego szpakowegodrzewa

Czy Powstanie Warszawskie miało sens? Dzisiaj wielu z moich znajomych podważa sens tego narodowego zrywu. Powstania - listopadowe, styczniowe też różnie były oceniane przez współczesnych i obecnych, historyków i ignorantów. Faktem jest, że nie zawsze zapadały słuszne decyzje wojskowe i polityczne, że ofiary tamtych powstań narodowych były przeogromne (wspomnijmy represje carskie po przegranym powstaniu 1863 r.). Ale zawsze można by było zapytać, czy jest sens podejmowania nierównej walki z silniejszym i lepiej uzbrojonym wrogiem, czy nie lepiej od razu zrezygnować, poddać się i jakoś urządzić się w "nowej sytuacji", byle tylko przeżyć. W obozie śpiewaliśmy piosenkę "Solidarni - nasz jest ten dzień", w której padały takie słowa : " ...Bo lepiej, byśmy stojąc umierali, niż mieli nadal na kolanach żyć". A to, że znalazłem się w obozie i śpiewałem z innymi tę piosenkę, to efekt właśnie pamięci o powstaniach , powstańcach i ich ofierze. Rozumiem wściekłość, gdy widzi się różne kanalie zbijające na rocznicy i uroczystościach powstańczych swój kapitał polityczny lub bohaterów narodowych , którzy cierpią współcześnie biedę.

*

jeśli podobał Ci się ten wpis
to wejdź na liiil    i zagłosuj